Předležaca kniha nasta jako rezultat njewšědneho zhromadneho dźěła třoch serbskich awtorkow Měrany Cušcyneje, Róže Domašcyneje a Měrki Mětoweje. W rjećazowej basni z 39 štučkami nawjazuje kóžda z nowej štučku na předchadźacu, kotruž je druha basnica pisała. Takle pućuja kaž podłu rjećaza po Łužicy. Zhromadny puć wjedźe je wot Budyšina a Čornoboha po dalokej holi hač do Błótow a zaso wróćo.

„Wuběrna rěč, njeličomne schowane pokazki, tójšto njezwučenych pohladow a chětro wosobinskich dohladow a k tomu tři wustojne basnicy, kotrež so mjez sobu wobwliwuja, na so nawjazuja, a sej při tym tola swójski raz zdźerža. Znaki pominaki kopolaki ─ to je njewšědna kniha, bjezdwěla, a zda so mi, zo mamy z njej měznik načasneje serbskeje lyriki před sobu.“
Měrćin Wjenk, Serbski rozhłós