Hač pěstowarku, kucharku, korčmarku abo ćěłowu žonu – poslednje serbske drastynošerki wšědny dźeń skoro hižo njewuhladaš. Před 25 lětami je Maćij Bulank započał serbske žony w drasće w jich bjezposrědnjej wokolinje fotografować, doma, na polu, na dźěle, w starowni. Po cyłej Łužicy nastachu jimace portrety jednorych a tola sebjewědomych žonow.
Što pak woznamjenja drasta? Wo tym pisa w serbskej a němskej rěči Róža Domascyna, kotrejež mać chodźeše čas žiwjenja w drasće. Basnica wopisuje lakonisce a tola jara emocionalnje mikrokosmos, kajkiž jón přichodne generacije hižo dožiwić njebudu.

Knize je připołožena DVD. Na njej čita Róža Domašcyna swój tekst k fotografijam Maćija Bulanka a k hudźbje Měrćina Weclicha. Na tekst móže so w dalšich šěsć rěčach słuchać: w delnjoserbskej, jendźelskej, francoskej, čěskej, słowakskej a pólskej. Přełožki su wot Fabiana Kaulfürsta, Geralda Stona, Jeana Kudele, Milana Hrabala, Petera Čačka a Urszule Usakowskej-Wolf.
Bluń 1987 Bluno
{STR}