Lěta so minychu. Po wulkich wohenjach přinjesechu łužiskim wsam a městam mało dobreho. Chudoba lud daješe. Chudoba pak njeje póda za dobre płody.
Kóžde lěto nadźijachu so łužiske wsy w nalěću lěpšich žnjow, kóžde lěćo wobšudźi nalětnju nadźiju, ju skónčnje zadusy. W lěće 11845, třećim lěće po wulkich wohenjach, bě chudoba do bjezradnosće zrostła a pytaše sej wšelakore wupuće, nócne, ćmowe, zakryte, ale tež zjawne, kiž žadachu zmužitosć, často zmužitosć zadwělowanja. We Łužicy poća so mućić.

Tuta kniha nawjazuje na historiski roman " Lěto wulkich wohenjow" a sćěhuje puć hłownych wosobow - wjesneho wučerja Pětra Domša a jeho přećelow - wot lěta 1845 hač na předwječor rewolucije. Z tym skića dohlad do doby połneje socialneho a narodneho hibanja.