Njaboga nymfa

Mičerlichowa, Beata

Njaboga nymfa

Błośański krimi, pśestajił Marcus Kóńcaŕ

Pó górucem lubowanju w hotelu wochłoźujo se młody pórik pśi cołnowanju – a namakajo w tšuze nage śěło cerwjenowłosateje žeńskeje. Z Barlinja póchadajucy komisar Urban jo prědny raz w žywjenju w Błotach a starcyjo tam na luźik, kenž jo jomu pśeliš cuzy a suspektny.


Wopisowanje

Knigły dostanjośo teke ako e-book: buecher.de hugendubel.de libreka.de weltbild.de.

 

Pó górucem lubowanju w hotelu wochłoźujo se młody pórik pśi cołnowanju – a namakajo w tšuze nage śěło cerwjenowłosateje žeńskeje. Zagronite bramborske kriminalisty pšose personelneje nuze dla swójich Barlinskich kolegow wó pomoc. Wjelgin njerad póra se z pódwjacornego źěla města póchadajucy komisar Urban prědny raz w žywjenju do Błotow a starcyjo tam na luźik, kenž jo jomu pśeliš cuzy a suspektny. Beata Mičerlichowa, absolwentka Serbskeje rozšyrjoneje wušeje šule w Chóśebuzu a promowěrowana psychologowka, jo se serbskemu cytarstwu južo z někotarymi wulicowańkami w Serbskej pratyji a antologijoma pórucyła ako teke z Ingrid Hustetoweju spisanym źiwadłowym graśim »Wódny muž«. Z kriminalku »Njaboga nymfa«, spisaneju ako skóńcne źěło studiuma na Nimskem literarnem instituśe w Lipsku.

 

Cytański wurězk z kriminalki »Njaboga nymfa«

„How, źěło za tebje. Seksualne mordarstwo w Błotach, njaboga nymfa z cerwjenymi włosami, naga w tšuze, glědaj raz, njejo to rědne foto?“ Sabina Braunowa, jogo kolegowka, jo jomu wjelgin zapalona wóspjetowała, co jo w akśe stojało. Ako kužde pónjeźele zajtša jo wóna była połna elana a wócywidnje wjasoła, až jo swójomu cłowjekoju a tśim abo styrim źiśam – tak dokradnje njejo mógał se to Urban markowaś – wuběgnuła, kótarež su jej ceły kóńc tyźenja na nerwy šli. „Take něco njejsmy dawno wěcej měli. Njejo to nic za tebje?“ Urban njejo mógał jeje zapalonosć rozměś. Jo wzeł se kafej, póglědnuł krotko na foto a jo stergnuł z ramjenjoma: „A co nas to stara? Njezwónoźiju wóni to sami ze swójimi pór wumarlikami? Mam źěłowe dogrono w Barlinju a nic w prowincy.“ „K prědnemu jo ta nymfa z Barlinja, k drugemu su nas tamne kolegi oficialnje wó amtsku pomoc pšosyli a k tśeśemu: Co by mógło rědnjejše byś, ako w takem wjedrje w Błotach pśepytowaś. Wšykno jo zelene ...“ „Suzana Jankojc – njejo to pólski?“ Urban jo grěbał w pódłožkach. „Za seksualne mordarstwo jo tšošku pśestara … Jo how na Oranienburgskej bydliła, wuměłstwowědnica! Wótkul ga wóni to wšykno wěźe, gaž jo była naga?“  

Zusatzinformation

ISBN 978-3-7420-2222-6
rěč artikla delnjoserbsce
bibliografiske daty 1. nakł. 2014 202 b., kapsne kniglicki 171

artikl na składźe

čas dodawanja (dźěłowe dny): 2-3

7,90 €
inkl. 7% wobr. dawka, k tomu kóšty dodawanja

Wopisowanje

Knigły dostanjośo teke ako e-book: buecher.de hugendubel.de libreka.de weltbild.de.

 

Pó górucem lubowanju w hotelu wochłoźujo se młody pórik pśi cołnowanju – a namakajo w tšuze nage śěło cerwjenowłosateje žeńskeje. Zagronite bramborske kriminalisty pšose personelneje nuze dla swójich Barlinskich kolegow wó pomoc. Wjelgin njerad póra se z pódwjacornego źěla města póchadajucy komisar Urban prědny raz w žywjenju do Błotow a starcyjo tam na luźik, kenž jo jomu pśeliš cuzy a suspektny. Beata Mičerlichowa, absolwentka Serbskeje rozšyrjoneje wušeje šule w Chóśebuzu a promowěrowana psychologowka, jo se serbskemu cytarstwu južo z někotarymi wulicowańkami w Serbskej pratyji a antologijoma pórucyła ako teke z Ingrid Hustetoweju spisanym źiwadłowym graśim »Wódny muž«. Z kriminalku »Njaboga nymfa«, spisaneju ako skóńcne źěło studiuma na Nimskem literarnem instituśe w Lipsku.

 

Cytański wurězk z kriminalki »Njaboga nymfa«

„How, źěło za tebje. Seksualne mordarstwo w Błotach, njaboga nymfa z cerwjenymi włosami, naga w tšuze, glědaj raz, njejo to rědne foto?“ Sabina Braunowa, jogo kolegowka, jo jomu wjelgin zapalona wóspjetowała, co jo w akśe stojało. Ako kužde pónjeźele zajtša jo wóna była połna elana a wócywidnje wjasoła, až jo swójomu cłowjekoju a tśim abo styrim źiśam – tak dokradnje njejo mógał se to Urban markowaś – wuběgnuła, kótarež su jej ceły kóńc tyźenja na nerwy šli. „Take něco njejsmy dawno wěcej měli. Njejo to nic za tebje?“ Urban njejo mógał jeje zapalonosć rozměś. Jo wzeł se kafej, póglědnuł krotko na foto a jo stergnuł z ramjenjoma: „A co nas to stara? Njezwónoźiju wóni to sami ze swójimi pór wumarlikami? Mam źěłowe dogrono w Barlinju a nic w prowincy.“ „K prědnemu jo ta nymfa z Barlinja, k drugemu su nas tamne kolegi oficialnje wó amtsku pomoc pšosyli a k tśeśemu: Co by mógło rědnjejše byś, ako w takem wjedrje w Błotach pśepytowaś. Wšykno jo zelene ...“ „Suzana Jankojc – njejo to pólski?“ Urban jo grěbał w pódłožkach. „Za seksualne mordarstwo jo tšošku pśestara … Jo how na Oranienburgskej bydliła, wuměłstwowědnica! Wótkul ga wóni to wšykno wěźe, gaž jo była naga?“  

Zusatzinformation

ISBN 978-3-7420-2222-6
rěč artikla delnjoserbsce
bibliografiske daty 1. nakł. 2014 202 b., kapsne kniglicki 171