Pisa Sylwija Šěnowa woprawdźe jeničce za sebje, kaž to prěnja linka w jeje runje w LND wušłej basniskej zběrce „Mosty přez morjo“ sugeruje? Wězo nic. Wopisuje hłubiny w žiwjenju, hdyž so wšo w kole wjerći, duchi šukotaja a nad bjezdnom hwězdy ćěmnje swěća. Znaje pak tež začuće swobody a rytmus žadosćow, hdyž lyriske ja kóždu žołmu přeskoči a suchi kraj docpěje. Jeje nazhonjenja su te čitarjow a čitarkow. Dopomnjenkam so wuwinyć njemóže a nochce. Basnica njeje jenož doma a za sebje žiwa. Je rady a wjele po puću. Ze sympatiju a šćipku ironije rysuje we wjacorych basnjach kuzło morja a steji přemóžena w metropoli swěta, rajskim jabłuku. Rozestaja so z ciwilizaciju a jeje kritiskimi stronami – pčołki su wuhnate, tonuški dyrbja so we woliju kupać a z klikom kupujemy spěšnje nowu płokawu.