Na spočatku 15. stolěća běše Čěska bohaty kraj, ale čěski lud stonaše pod surowej kwaklu němskich potłóćerjow.
W tajkich poměrach rosćeše hida přećiwo romskej cyrkwi a němskej knježacej worsće. Samo wochudli čěscy zemjenjo počachu so přećiwo němskemu nadknjejstwu wobarać.
Spóznawši nuzu a bědu swojeho luda, šwikaše Jan Hus, profesor na wysokej šuli w Praze, w swojich spisach a prědowanjach nahrabnosć němskich knježi a žadaše wuswojenje wulkoležownosćerjow a bohačkow.
Knježaca woršta wobzamkny Husa zničić a zwabi jeho na koncil do Kóstnicy.
6. julija 1415 bu Hus w Kóstnicy na sćěpowcu spaleny. Powěsć wo jeho smjerći rozhori čěski lud a rozbudźi sylne nabožniske a socialne hibanje přećiwo kejžorej Sigismundej a němskim potłočerjam. Husitske wójska zbichu kejžorske armeje a ćehnjechu dobyćersce do kejžorskich krajow. Do nich słušeše tež Hornja Łužica.