Wjelki jědu • e-book

Pětr Wjeńka

Wjelki jědu • e-book

Powědančka a skicy, wudał Timo Meškank, z dosłowomaj Tomasza Derlatki a Tima Meškanka

Mjeno »Pětr Wjeńka« je wosebje za dźensnišu srjedźnu generaciju Serbow zapřijeće. Wone steji za nadarjeneho młodeho serbskeho spisowaćela, za čłowjeka, kiž so NDRskej diktaturje přiměrił njeje, a nic naposledk za tragiske smjertne znjezboženje po wupućowanju do tehdyšeje Zapadneje Němskeje. Jeho powědančka a reportaže běchu w 1980tych lětach wjele čitane, ale hakle 25 lět po jeho smjerći je zběrka jeho powědaceje prozy w LND wušła.


tež jako print-kniha

Beschreibung

Čitanski wurězk z knihi »Wjelki jědu ...
Čołmiki pušćeć

Wěm so derje dopomnić, kak sym jako šulski hólčec čołmiki pušćał. Po kóždym sylnym dešću ćečeše na druhim boku puća před našim domom rěčka. Z kamjenjow a błóta natwarich rěčnu zawěru. Rěčka rozrosće na jězork a na njón sadźach swoje čołmiki. Běchu to podołhojte kuski drjewa abo worjechowe skorpizny, kotrymž dach po jězorku płuwać. Wjeršk hry bě, hdyž zawěru wotewrěch a wša woda a z njej wšě čołmiki podachu so zrazom na daloki puć. Što staraše mje, zo bě wón w přichodnym gullyju ke kóncej? Čehodla njedyrbjeli čołmiki po kanalach a wotwodach do rěčki, rěki a skónčnje do morja dopłuwać?
Morjo bě stajnje hižo nošer žadosće za cuzbu. Kotry muž, kiž steji w přistawje a widźi, kak poda so wulka łódź na daloku jězbu, nječuje w sebi žadosć dźěćacych lět? Jeli pak so prawje dopomnju, njebě pušćenje čołmikow jenož wuraz žadosće, ale tež nadźije: Dźensa jědźe čołmik sam. Ale jutře pojědu sobu a wobhladam sej wšitko to, štož dźensa jenož čołmik widźi. Zo bywamy z kóždym lětom starši, je přirodne. Ale čehodla přestanjemy hižo tak zahe čołmiki pušćeć?

Zusatzinformation

ISBN 978-3-7420-2336-0
Sprache des Artikels Obersorbisch
Bibliografische Angaben 2013,
224 s. (ćišćane wudaće), e-book (epub)

Verfügbarkeit: Auf Lager

Lieferzeit (Arbeitstage): hnydom

11,90 €
inkl. 7% MwSt.

* Pflichtfelder

Beschreibung

Čitanski wurězk z knihi »Wjelki jědu ...
Čołmiki pušćeć

Wěm so derje dopomnić, kak sym jako šulski hólčec čołmiki pušćał. Po kóždym sylnym dešću ćečeše na druhim boku puća před našim domom rěčka. Z kamjenjow a błóta natwarich rěčnu zawěru. Rěčka rozrosće na jězork a na njón sadźach swoje čołmiki. Běchu to podołhojte kuski drjewa abo worjechowe skorpizny, kotrymž dach po jězorku płuwać. Wjeršk hry bě, hdyž zawěru wotewrěch a wša woda a z njej wšě čołmiki podachu so zrazom na daloki puć. Što staraše mje, zo bě wón w přichodnym gullyju ke kóncej? Čehodla njedyrbjeli čołmiki po kanalach a wotwodach do rěčki, rěki a skónčnje do morja dopłuwać?
Morjo bě stajnje hižo nošer žadosće za cuzbu. Kotry muž, kiž steji w přistawje a widźi, kak poda so wulka łódź na daloku jězbu, nječuje w sebi žadosć dźěćacych lět? Jeli pak so prawje dopomnju, njebě pušćenje čołmikow jenož wuraz žadosće, ale tež nadźije: Dźensa jědźe čołmik sam. Ale jutře pojědu sobu a wobhladam sej wšitko to, štož dźensa jenož čołmik widźi. Zo bywamy z kóždym lětom starši, je přirodne. Ale čehodla přestanjemy hižo tak zahe čołmiki pušćeć?

Zusatzinformation

ISBN 978-3-7420-2336-0
Sprache des Artikels Obersorbisch
Bibliografische Angaben 2013,
224 s. (ćišćane wudaće), e-book (epub)