W swojich wulicowańkach, reportažach, anekdotach a basnjach wopokažo se Janšowaŕ ako wuběrny wobglědowaŕ a wulicowaŕ, ale teke ako basnikarski šybaleńc. Pśi tom słuša won do małeje gjarstki tych, kenž dolnoserbsku rěc nic jano wot doma wuměju, ale ju napšawdu wobkněžyju a se nimskich kaž teke gornoserbskich rěcnych wliwow dowoboraś mogu. Wojto jo »rěcna kupa«, kotarejž jo se z knigłami dostojny »pisny pomnik« stajił (Adelheid Dawmowa).