W prěnich lětach skutkowaše Jan Krawc daloko preč wot Serbow. Po nawróće z wójnskeje jatby po Druhej swětowej wójnje do Łužicy, da so z połnej paru do serbskeho kulturneho dźěła. Wujimki z nowin, listy a dźiwadłowe podłožki swědča wo powójnskej zahoritosći Krawca za wšo serbske a wosebje za dźiwadło, kotrehož wuwiće je wusko z jeho wosobinu zwjazane. Njezataji pak so tež tragika Krawcoweho wotchada ze Serbow, kiž bě sćěh ideologiskeho wumjetowanja. Fota a dokumenty skulojća wobraz wo tutym přewšo nadarjenym prěnim serbskim intendanće.