Na torhošću wosrjedź stareho města je dźeń do patoržicy wulki tohuwabohu. A Jank a Majka chcetaj pódla być! Chcetaj kaž druhe dźěći z hoberskim kołom sobu jěć, kotrež je wjetše hač hodowna jědla a z kotrehož cyłe město přewidźiš. Ale kak to, hdyž nimataj pjenjezy? Staršej dyrbitaj lutować a jězba je droha. Móhłoj sebi dźěsći něšto zasłužić? Z čim pak? Najprjedy chcetaj so kulkować, čerstwy sněh jeju přejara wabi. A koho to skulkujetaj? Njeje to rumpodich? Dorothea Šołćina je za dźěći nowu napjatu hodownu stawiznu napisała. Kak so dwójnikomaj Jankej a Majce poradźi, bjez zastupneho lisćika z kołom sobu jěć, što so při tym njewočakowaneho stanje a štó jimaj pomha, móža sej dźěći předčitać dać, wjetše dźěći pak sami čitać.

Wot 4 lět

Słuchoknihu „Jank a Majka w njebjesach“ skazać