Wosrjedź črjódki čerwjenych, brunych, čornych, běłych a čornoběłych šipjerkatych kokošow wjedźe honač Bobi spokojne žiwjenje. Měr a pokoj knježitej na dworje wowki Katy-Marki, doniž … haj, doniž so jednoho dnja dalši honač z jejka njewudypa. Putki nimaja Bobija hižo zańč. Jich nowy kral rěka Pawl, a kóžda chce so jemu lubić. Tole njemóže sej Bobi lubić dać! Hněwny storči Pawla z kokošaceho rěbla do hownow. Z tym je bój wo prědnosć na kokošacym dworje zahajeny. Štó jón dobudźe a što so při tym wšo stanje, zhonja dźěći wot 5 lět w nowej lóštnej powědce Jurja Kocha. Pisajo za najmłódšich njelutuje awtor ze žortom a šibawosću. Při tym swoje ideje přewšo wobrazliwje zwuraznja. Błyšćate barbne ilustracije wotpowěduja wuběrnje wašnju Kochoweho powědanja. Kniha je chłóšćenka za wuši a woči młodych, ale tež staršich čitarjow.


Čitanski wurězk

Jednoho dnja rano zahe, tak wokoło napoł šesćich, abo napoł pjećich, prajmy ... jara, jara zahe, steješe Pawl w kurjencu na kokošacym rěblu a spěwaše: »Kikerikiii a kikerikuuu, čakajće putki, ja hižo duuu!«
»To by so ći tak lubiło«, rjekny sej Bobi. Wón zleća tohorunja na kokošacy rěbl.
Pawl naćahowaše šiju a chcyše runje druhu štučku rańšeho spěwa zaspěwać: »Kikerikooo a kikerikaaa ...«
W tym wokomiku storči Bobi swojeho konkurenta z rěbla. Pawl so zasrěbny, zo bě wot kikerikaaa jenož ...aaa słyšeć a zleća z rěbla.
Bobi so směješe a placaše z křidłomaj. Wón so nadźiješe, zo so tež kokoše z cyłeje šije směja, hdyž widźa, kak so Pawl w hownach wala. Hdyž so mjenujcy kokoše směja, njemóže žort wjetši być hač je. Ale wot tych čerwjenych, brunych, čornych, běłych a čornoběłych šipjerkatych kokošow so jenož jedna zasmja. To bě ta, kotraž bě towaršku wusměšowała, zo je kawka a za Pawla přemałka.
Honač Pawl so zhraba, wutřase sej křidle a přemyslowaše, kak by so na Bobiju wjećić móhł. Wón wulahny plan, kajkiž njebě so w kokošacym swěće hišće ženje wulahnył.