Dyrlich je zběrce dał potajnosćiwy titl „Zlět zelenych wuchačkow“. W basnjach a powědkach wotkrywa, čerpajo z bohateho słowoskłada maćerneje rěče, rjanosć a wjelebarbnosć žiwjenja. Jako by so jemu přeco hišće wo pisanych wumolowanych wuchačkach dźało. Do „njebjes na zemi“ pak zadobywatej so tež šěr a čorń, kotrejž błyšćacu so barbnosć zmutnjatej. Dajace sony, ćěsnjace wobrazy so wucychnuja. Hač w Slepom, w Delanach, w Drježdźanach  abo w dalokim swěće, hdźežkuli basnik pohladnje, jěra woprawdźitosć sonjenje kazy.

Njemało tekstow zběrki je tež němsce wušło, ale jedyn fenomen Dyrlichoweje poezije je a wostanje jenož serbskemu čitarjej přistupny: lyriske mój. Z njewšědnym podwojenjom zwučeneho lyriskeho ja wupłodźa basnik tójšto fascinowacych fasetow. Swojim basnjam a powědkam je přidał někotre přebasnjenja tekstow mjezynarodnych awtorow.