„Do tutoho ćicheho raja wali so před lětdźesatkami modernizm železnicow, mašinow, milinowych zawodow, brunicowych podkopkow, parnych cyhelnicow kaž helski djas, kiž we wysokich wuhenjach wustorči swoje pazory k njebju, kiž ze swojimi polypowymi rukami kolijow wobjima cyłu holu a ze swojeje wohniweje a žehliweje tlamy dycha jěd do serbskich wsow.“ W swojim powědančku „Stary Šymko“ rysuje Jan Skala wosud bura z Lubuša, kiž so wobara swój statok a swoju pódu na briketownju „Erika“ předać, ale naposledk w boju z njej podleži. Nimo twórby, w kotrejž so Skala na wobrazliwe wašnje z industrializaciju a ze spočatkami wudobywanja brunicy w srjedźnej Łužicy rozestaji, wobsahuje zběrka dalšu prozu a basnje, wotbłyšćowace jeho lubosć k domiznje a bój wo zdźerženje eksistency Serbow.