»Ale Wy ga sćo serbski pěsnjaŕ?« – »Jo, za swójo priwatne wjasele.« – »Ale dla cogo ga nimske njepěsniśo?« – »Serbske jo mója maśerna rěc a nimskich pěsnjarjow a pěsnjow dajo juž dodosća, tak až ja se tam žowšym pśesajźił njeby.« – »Tak; ale weto by Wam pśiraźił, aby Waše dary lubjej we nimskej rěcy nałožyli! « – Na gluku njejo se Fryco Rocha za teju radu krajnego šulskego doglědowarja měł a jo nam zawóstajił bogate literarne derbstwo. Za toś te wósebne knigły stej wubrałej Pětš Janaš a Roland Marti awtobiografiju Fryca Rochy a na 90 z jogo wušej 500 basnjow, k tomu wušej dwanastk Casnikowych artikelow a prozowych tekstow. Wšykne twórby su teke w nimskem pśestajenju wudawarjowu wótśišćane. Fryco Rocha, roźony 1863 w Šejnejźe a zamrěty 1942 w Klingmühl, jo šularił we Wulowje, w Gołkojcach, Kibušu a nejdlej, pśisamem 25 lět, w Turjeju. Wón běšo redaktor Wosadnika a Serbskego Casnika.